Si longus, levis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Duo Reges: constructio interrete. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare
nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et
utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum
optimos viros, tum homines doctissimos.
  1. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
  2. Inde igitur, inquit, ordiendum est.
  3. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
  4. Tum mihi Piso: Quid ergo?
  5. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
  6. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Aderamus nos quidem adolescentes, sed multi amplissimi viri, quorum nemo censuit plus Fadiae dandum, quam posset ad eam lege Voconia pervenire.

Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed residamus, inquit, si placet. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Cur post Tarentum ad Archytam? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis.

Proclivi currit oratio.
An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Tu quidem reddes;
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Hunc vos beatum;
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Pauca mutat vel plura sane; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?